سلستین از ماداگاسکار سرچشمه می گیرد، سلستین در ایران در سال 1797 توسط مارتین هاینریش کلاپروت، شیمیدان و کانی شناس آلمانی کشف شد، سال بعد، این سنگ توسط یکی دیگر از کانی شناسان و زمین شناسان آلمانی، آبراهام گوتلوب ورنر، سلستین تعمید داده شد.
به ویژه، او یک طبقه بندی و فهرستی از تمام کانی ها و سنگ ها ایجاد کرد، آبراهام گوتلوب ورنر این کلمه را در رابطه با رنگ سنگ که آبی است انتخاب کرد و بدین ترتیب رنگ آسمان را به یاد آورد، رنگی که در اولین نمونه های جمع آوری شده مشاهده شد.
سلستین در لغت به معنای آسمانی است. در جشن سلستین ها از قدیس سلستین که پاپ شده بود، تجلیل می شود، اما او فقط یک سال پاپ باقی می ماند و زندگی انفرادی تر را ترجیح می دهد.
سنگ سلستین با نام‌های کلیفتونیت، کولستین، کلستین، دیوکسینیت، اشوگیت، شوتزیت، سیسیلیانیت نیز شناخته می‌شود، همچنین با نام استرونتین سولفاته یافت می شود.
از دوران باستان، سنگ سلستین دارای خواص عجیبی بوده است، در بین کیمیاگران و حتی شعبده بازان بسیار محبوب شده است، در آن زمان علم به این سنگ مختص پیروان معارف عرفانی و علوم غیبی بود.
بنابراین، این سنگ برای مدت طولانی برای افراد ناآشنا ناشناخته باقی ماند، رومی ها سلستین را با نام آکوآئورا می شناختند، نامی که امروزه به سنگی که به طور مصنوعی ساخته می شود، می گویند.
سنگ سلستین یا به شکل جامد خود، سنگ، یا به عنوان یک اسانس یا حتی به عنوان یک اکسیر استفاده می شد، در نهایت از سلستیت به صورت پودر استفاده شد، توزیع گسترده آن در حوضه مدیترانه باعث شده است که بسیاری از مردم آن را بشناسند.
سلستین را می‌توان قبل از قرن هجدهم در ایتالیا، سیسیل، سوئیس، انگلستان، مراکش و تونس یافت، امروزه،در فرانسه، سلستین، ، به خاطر فضیلت‌های فراوانش، به‌ویژه با آوردن آرامش و آرامش شناخته می‌شود، سنگ سلستین در لیتوتراپی استفاده می شود.
سلستین که سلستیت نیز نامیده می شود، سنگی است که به طور طبیعی از استرانسیوم و گوگرد تشکیل شده است، متعلق به گروه سولفات است. ساختار آن یک ایزومورفیسم کامل با باریت را تشکیل می دهد.
استرانسیوم، که یک فلز خاکی قلیایی است، سلستین از یک جرم مولی 183.69 گرم در مول، از شبکه متعامد، اغلب بی رنگ، گاهی اوقات سفید، شامل بسیاری از سایه های سفید یا آبی کم رنگ تشکیل شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.