لامپ یا لامپ یک جزء الکتریکی است که نور تولید می کند. این رایج ترین شکل نور مصنوعی است.
لامپ شمعی ۱۲ وات معمولاً دارای پایهای از سرامیک ، فلز، شیشه یا پلاستیک هستند که لامپ را در سوکت یک لامپ محکم میکند که اغلب به آن “لامپ” نیز میگویند.
اتصال برق به پریز ممکن است با یک پایه رزوه پیچ، دو پین فلزی، دو درپوش فلزی یا یک کلاه سرنیزه ای انجام شود.
سه دسته اصلی چراغهای الکتریکی، لامپهای رشتهای هستند که توسط رشتهای که توسط جریان الکتریکی گرم میشود ، نور تولید میکنند، لامپهای تخلیه گاز که از طریق یک قوس الکتریکی از طریق گاز، نور تولید میکنند، مانند لامپهای فلورسنت و LED.
لامپ هایی که توسط جریان الکترون ها در عرض یک شکاف نواری در یک نیمه هادی نور تولید می کنند.
قبل از اینکه روشنایی الکتریکی در اوایل قرن بیستم رایج شود، مردم از شمع، چراغ گاز، لامپ نفتی و آتش استفاده می کردند.
واسیلی ولادیمیرویچ پتروف اولین قوس الکتریکی پایدار را در سال 1802 توسعه داد و شیمیدان انگلیسی همفری دیوی در سال 1806 یک نمایش عملی از یک نور قوس ارائه کرد.
در دهه 1870، لامپ قوس دیوی با موفقیت تجاری شد و برای روشن کردن بسیاری از مردم استفاده شد.
فضاها تلاش های جوزف سوان و توماس ادیسون در دهه 1880 باعث شد لامپ های رشته ای تجاری به طور گسترده در دسترس قرار گیرند و در اوایل قرن بیستم این لامپ ها به طور کامل جایگزین لامپ های قوس شدند .
بازده انرژی روشنایی الکتریکی از زمان اولین نمایش لامپ های قوس الکتریکی و لامپ رشته ای در قرن نوزدهم به شدت افزایش یافته است.
منابع نور الکتریکی مدرن دارای انواع و اندازه های فراوانی هستند که با بسیاری از کاربردها سازگار شده اند. بیشتر روشنایی های الکتریکی مدرن با نیروی الکتریکی تولید شده از مرکز تغذیه می شوند، اما روشنایی ممکن است توسط ژنراتورهای الکتریکی متحرک یا آماده به کار یا سیستم های باتری تامین شود.
چراغهای باطری اغلب برای زمان و جاهایی که چراغهای ثابت از کار میافتند، اغلب به شکل چراغ قوه یا فانوس برقی و همچنین در وسایل نقلیه استفاده میشود.