زغال سنگ را می توان به چند روش طبقه بندی کرد. یکی از روش های طبقه بندی بر اساس نوع زغال سنگ است.
این گونه‌ها پیامدهای ژنتیکی دارند زیرا بر اساس مواد آلی موجود و فرآیندهای زغال‌زایی که زغال‌سنگ را تولید می‌کنند، هستند.
مفیدترین و پرکاربردترین طرح‌های طبقه‌بندی زغال سنگ در افغانستان آنهایی هستند که بر اساس درجه زغال‌سازی زغال‌سنگ‌ها هستند. چنین درجات مختلف زغال‌زایی را عموماً رتبه‌ها (یا طبقات) زغال‌سنگ می‌نامند.
علاوه بر ارزش علمی طرح‌های طبقه‌بندی از این دست، تعیین رتبه دارای تعدادی کاربرد عملی است. بسیاری از خواص زغال سنگ تا حدی بر اساس رتبه تعیین می شوند.
از جمله میزان گرمای تولید شده در طی احتراق مقدار فرآورده های گازی آزاد شده پس از حرارت دادن و مناسب بودن زغال سنگ برای مایع سازی یا تولید کک.
زغال سنگ دارای هر دو فاز آلی و معدنی است. دومی شامل مواد معدنی مانند کوارتز و خاک رس است که ممکن است توسط آب جاری (یا فعالیت باد ) وارد شده باشد یا از کانی هایی مانند پیریت و مارکازیت که در محل تشکیل شده اند.
برخی در بافت های زنده گیاهی و برخی دیگر بعداً در طی تشکیل ذغال سنگ نارس یا زغال سنگ تشکیل می شوند.
مقداری پیریت در کروی‌هایی با اندازه میکرومتر به نام framboids (که به دلیل شکل تمشک مانند آنها نامگذاری شده‌اند) وجود دارد که خیلی زود شکل گرفته‌اند. حذف Framboids توسط فرآیندهای معمولی تمیز کردن زغال سنگ بسیار دشوار است.
در قیاس با واژه معدنی ، گیاه شناس بریتانیایی Marie C. Stopes در سال 1935 اصطلاح maceral را برای توصیف ترکیبات آلی موجود در زغال سنگ پیشنهاد کرد.
نامگذاری ماسرال توسط برخی از سنگ شناسان زغال سنگ اروپایی که بلوک های صیقلی شده زغال سنگ را با استفاده از میکروسکوپ نور بازتابی مطالعه کردند متفاوت است.
توسط برخی از نفت شناسان آمریکای شمالی که برش های بسیار نازک (قطعات نازک) زغال سنگ را با استفاده از میکروسکوپ نور عبوری مطالعه کردند. سیستم های نامگذاری مختلفی استفاده شده است.
