فرش از دیرباز از دوران بدوی برای مصارف کاربردی و تزیینی در زندگی سکونتی بشر مورد استفاده قرار می گرفته است و یکی از ضروریاتی است که زندگی انسان را غنی می کند.
روفرشی در اهواز در هر کشور، منطقه، روستا و خانواده دارای تکنیک های مختلف ساخت و ویژگی های طراحی است و تنوع آن در طول اعصار منتقل شده است.
در دوران معاصر، چنین سنت‌های متنوعی نه تنها از طریق صنعتی‌سازی به ارث رسیده‌اند، بلکه به‌عنوان محوری از صنعت فرهنگی رقابتی نساجی از نظر تقاضا و عرضه به‌طور محکمی جایگاهی را اشغال کرده‌اند.
فرش به عنوان محصولی از میراث تاریخی و فرهنگی که دارای ارزش و معانی نمادین مختلف در زمینه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، تاریخی، مذهبی و هنری است، به ویژه در آسیای مرکزی، اسکاندیناوی و کشورهای نزدیک، ارتباط تنگاتنگی با زندگی انسان دارد.
حتی امروزه که تولید انبوه ماشینی غالب است، فرش با اخلاص و مهارت صنعتگران ماهر همچنان یکی از ارزشمندترین صنایع دستی در فرهنگ فرش است و در مناطق مسکونی مدرن از آسیای مرکزی تا اروپا و همچنین اروپا مورد استفاده قرار می گیرد.
در این تحقیق به بررسی فرش های رنگارنگ و پر رونق سه پادشاهی مصر، ترکیه و ایران در قرن شانزدهم میلادی پرداخته شده است، زمانی که مطالب تاریخی فراوانی در مورد پیدایش و روند توسعه فرش وجود دارد که به نظر می رسد نیاز به مطالعات و بررسی های مختلفی دارد.
پیش از قرن شانزدهم سوابق تاریخی زیادی وجود ندارد و با تمرکز بر بافت تاریخی، ویژگی های آن مقایسه و تحلیل شد
. علاوه بر این، از طریق نماد و معنای نهفته در فرش، ویژگی‌های طراحی و ملاحظات تاریخی، تأثیر روند گسترش و توسعه اروپای غربی را بر صنعت فرش مدرن بررسی می‌کنیم و از این طریق می‌توانیم چشم‌انداز و چشم‌انداز فرش را بررسی کنیم. صنعت نساجی در زمینه های مرتبط داخلی و بین المللی می خواهند ارائه دهند
