همیشه تخت بیمارستانی کرج با ریل‌های جانبی قابل تنظیم برای اولین بار بین سال‌های 1815 و 1825 در بریتانیا ظاهر شدند.
در سال 1874، شرکت تشک‌سازی Andrew Wuest and Son، سینسیناتی، اوهایو، حق ثبت اختراع را برای نوعی قاب تشک با سر لولایی که می‌توان آن را بالا برد، به ثبت رساند، که نمونه‌ای از تخت‌خواب‌های بیمارستانی امروزی است.
تخت بیمارستانی مدرن قابل تنظیم 3 قسمتی توسط Willis Dew Gatch، رئیس بخش جراحی در دانشکده پزشکی دانشگاه ایندیانا، در اوایل قرن بیستم اختراع شد. از این نوع تخت گاهی به عنوان تخت گچ نیز یاد می شود.
تخت بیمارستانی مدرن با دکمه در سال 1945 اختراع شد و در ابتدا شامل یک توالت داخلی به امید حذف روتختی بود.تخت های بیمارستانی در بیمارستان منطقه ای آپاتزینگان در آپاتزینگان، میچوآکان، مکزیک.
چرخ‌ها حرکت آسان تخت را، چه در بخش‌هایی از تأسیساتی که در آن قرار دارند، چه در داخل اتاق، امکان‌پذیر می‌سازند. گاهی اوقات حرکت تخت از چند اینچ تا چند فوت ممکن است در مراقبت از بیمار ضروری باشد.
چرخ ها قابل قفل شدن هستند. برای ایمنی، هنگام انتقال بیمار به داخل یا خارج از تخت، چرخ ها را می توان قفل کردتخت ها را می توان در سر، پاها و تمام ارتفاع آنها بالا و پایین برد.
در حالی که در تخت‌های قدیمی‌تر این کار با لنگ‌هایی که معمولاً در پای تخت یافت می‌شوند انجام می‌شود، در تخت‌های مدرن این ویژگی الکترونیکی است.
امروزه، در حالی که یک تخت تمام برقی دارای ویژگی های بسیاری است که الکترونیکی است، یک تخت نیمه برقی دارای دو موتور است، یکی برای بالا بردن سر و دیگری برای بالا بردن پا.
بالا بردن سر (که به عنوان موقعیت فاولر شناخته می شود) می تواند مزایایی را برای بیمار، کارکنان یا هر دو فراهم کند. موقعیت فاولر برای نشستن بیمار به صورت عمودی برای تغذیه یا فعالیت‌های خاص دیگر استفاده می‌شود، یا در برخی بیماران می‌تواند تنفس را آسان کند یا ممکن است به دلایل دیگر برای بیمار مفید باشد.
بالا بردن پاها می تواند به سهولت حرکت بیمار به سمت تخته سر کمک کند و همچنین ممکن است برای شرایط خاصی ضروری باشد.
بالا بردن و پایین آوردن ارتفاع تخت می تواند به رساندن تخت به سطحی راحت برای بیمار در داخل و خارج شدن از تخت و یا برای کار مراقبین با بیمار کمک کند.
